Het gehucht Sint-Paulus dankt zijn naam aan de kapel Sint-Paulus. De Sint-Pauluskapel ligt op het Kapelleblok, ten noorden van en dichtbij de Pauwelhoeve. Ze werd opgetrokken op een site, die reeds in de Gallo-Romeinse periode werd bewoond. Er blijkt geen enkel verband te bestaan tussen de villa die er zich waarschijnlijk bevond en de laat-middeleeuwse kapel, die vermoedelijk in het begin van de 16de eeuw werd opgetrokken. Het is een bakstenen gebouw in laatgotische stijl. In de kapel worden o.m. enkele 15de-eeuwse kunstvoorwerpen bewaard.
De volksmond veronderstelde eeuwenlang de drie volgende ontstaan legenden:
- de Sint-Pauluskapel zou een zelfstandige parochie geweest zijn met een eigen priester, een eigen kerkhof en eigen inkomsten;
- de Sint-Pauluskapel zou een overblijfsel zijn van een klein klooster, afhangende van de Sint-Adriaansabdij te Geraardsbergen of van de abdij van Beaupré te Grimminge;
- de Sint-Pauluskapel zou een kapel voor leprozen geweest zijn en het gehucht zou zijn ontstaan ten gevolge van een kolonie lepralijders of akkerzielen.
Wat de volksmond ook veronderstelt... we kunnen met zekerheid stellen dat de Sint-Pauluskapel reeds bestond vóór het jaar 1068. De kapel is verbonden met een wonderbare bron, voor onze voorouders een heilige plaats. Misschien moet het ontstaan van de Sint-Pauluskapel gesitueerd worden in de tijd van de definitieve evangelisatie en kerstening van onze gewesten (ca. 800 na Christus).
De kapel werd volledig gerestaureerd. In januari 2002 werd de vernieuwde kapel officieel geopend. De kapel is ook geklasseerd.